สองร้อยสามสิบหก

ค่ำคืนนั้นเกาะติดฉันราวกับเงา แม้จะกลับเข้ามาในบ้านแล้วก็ตาม ไม่ว่าจะห่มผ้ากี่ผืน ฉันก็ยังรู้สึกได้ถึงไอฝนชื้นและที่กัดกินผิว ความเย็นยะเยือกที่ซึมลึกเข้าไปถึงกระดูก แพ็กซ์ขดตัวอยู่บนเบาะของมันตรงปลายเตียงฉัน ขนของมันเริ่มแห้งแล้วหลังจากที่ฉันใช้ผ้าขนหนูเช็ดให้ เสียงหายใจแผ่วเบาของมันควรจะทำให้ฉันสบ...